موجی از بهت و حیران و تعجب سرهای نمازگزاران را به در و دیوار مسجد می کوبید. کلاف ضخیم نگاه هایشان شدیداً در هم گره خورده بود و چشم ها همچون صاحبان دهان کاملاً باز بودند. دیوار بلند و ضخیم سکوت را صدای بال حشرات درهم فرو می ریخت. و هضم جملات رسول مهربانی ها بر فهم آنان ثقیل و سنگین بود:

"زمانی شما را فرا گیرد که از امر به معروف و نهی از منکر پرهیز کنید"

همهمه و صداها بالا گرفت که با اشاره دست به سکوت دعوت شدند.

"زمانی فرا رسد که نه تنها امر به معروف و نهی از منکر به فراموشی سپرده شود بلکه یکدیگر را امر به منکر و نهی از معروف کنید"